انرژی رایگان
انرژی رایگان (انرژی بدون سوخت) یک مفهوم بسیار هیجان انگیز و جالب است. فرض کنید بتوانیم در مقیاس بزرگ انرژی رایگان داشته باشیم و خود را از هزینه‌های سنگین تامین انرژی، آلودگی محیط زیست و بسیاری مشکلات دیگر رها کنیم.
ساخت ژنراتور انرژی رایگان قطعا یک گام بسیار بلند در مسیر پیشرفت انسان است و طبق تعریف انرژی رایگان، می‌تواند انرژی مورد نیاز بشر برای بی نهایت سال را تامین کند. به بزرگی و عظمت این تصویر فکر کنید، عدم نیاز به نفت و گاز، سلول خورشیدی، توربین بادی و هیچ نوع منبع انرژی. ولی همه این تصورات در حقیقت رویا و خیال هستند. اصولا مفهوم انرژی رایگان نه وجود دارد و نه می‌تواند وجود داشته باشد.
در این بخش استدلالهای مختلف مرتبط با انرژی رایگان و دلایل اشتباه بودن آنها بیان می‌شود، البته این دیدگاه به معنی عدم پذیرش حقیقت نیست، ولی در مورد انرژی رایگان که با اصول و پایه‌های علم تناقض دارد، باید دید نقادانه داشت.
آیا انرژی رایگان وجود دارد؟
جواب این سوال ساده است: خیر، انرژی رایگان وجود ندارد. نه تنها انرژی رایگان در گذشته وجود نداشته، بلکه در حال حاضر هم وجود ندارد و اصولا در آینده هم وجود نخواهد داشت. چون برخلاف بسیاری از مسائل فنی که به مرور زمان و با پیشرفت تکنولوژی حل می‌شوند، انرژی رایگان قوانین ساختاری علم را نقض میکند.
در حقیقت وجود انرژی رایگان، به معنی اشتباه بودن برخی از بنیادی‌ترین اصول علمی است، اصولی که تکنولوژی و دنیای مدرن بر پایه آنها طراحی و ساخته شده است و اگر اشتباه بودند بارها و بارها در محاسبات دستگاه‌ها و سیستم‌های واقعی خود را نشان می‌دادند.
علاوه بر این به یاد داشته باشید، مهندسانی که برای مسائل واقعی مرتبط با انرژی به دنبال راه حل می‌گردند اصلا به فکر انرژی رایگان هم نیستند و بر روی آن پژوهشی نمی‌کنند، مثلا ناسا برای تامین انرژی مریخ نورد، از صفحات خورشیدی استفاده میکند و حتی به دنبال ژنراتور انرژی رایگان هم نیست.
کیمیاگری مدرن
مخترعان و محققان بسیاری دائما در حال تحقیق و پژوهش بر روی ژنراتورهای انرژی رایگان هستند. متاسفانه خرید تجهیزات فنی مختلف و آزمایش روی آنها هزینه بالایی دارد و اگر این پژوهش از حالت تفریح کم هزینه به سرمایه‌گذاری تبدیل شود، می‌تواند باعث حتی ورشکستگی فرد شود.
هیچ وقت در طول تاریخ هیچ فردی نتوانسته ژنراتور انرژی رایگان بسازد و طبق قوانین ترمودینامیک ساخت چنین ژنراتوری غیرممکن است. پس فکر ساخت ژنراتور انرژی رایگان را ذهن خود بیرون کنید و کنترل کاملی بر روی هزینه‌های خود داشته باشید. به این فکر نکنید که پس از ساخت دستگاه و فروش آن، هزینه‌ها جبران خواهد شد. ژنراتور انرژی رایگان ساخته نخواهد شد.
همانطور که فکر تبدیل مس به طلا کیمیاگران کهن را فریفته خود می‌کرد، انرژی رایگان هم می‌تواند مخترعان و مبتکران را فریفته خود کند. متاسفانه شاهد افرادی هستیم که کل سرمایه و زندگی خود را در راه ساخت ژنراتور انرژی رایگان هدر می‌دهند. اگر ساخت ژنراتور انرژی رایگان برای شما از حالت تفریح فراتر رفت حتما با کارشناسان و متخصصان فنی مشورت کنید تا با محاسبات و اعداد به شما نشان دهند که چنین دستگاهی کار خواهد کرد یا نه. البته بهترین کار این است که خودتان به دنبال علم پدیده مورد نظر خود رفته و خودتان محاسبات را انجام دهید.
تعریف انرژی رایگان چیست؟
انرژی رایگان یعنی به وجود آمدن انرژی از هیچ، به این معنی که اولا ژنراتور انرژی رایگان نباید از هیچ منبعی انرژی دریافت کند و دوما شرایط دستگاه تغییری نکند (مثلا باطری آن خالی نشود). در حقیقت انرژی رایگان باید از هیچ چیز شروع به جوشش کند. تبدیل انرژی نور خورشید به برق و یا سایر روش‌های استخراج انرژی از منابع انرژی، انرژی رایگان نیستند.
مخترعان ژنراتور انرژی رایگان باید به دنبال شرایطی باشند (مثلا از نظر دما، فشار، میدان مغناطیسی و…) که باعث شود که انرژی از آن جوشیده و به وجود آید.
انرژی رایگان و قوانین ترمودینامیک
قانون اول ترمودینامیک به پایستگی جرم و انرژی اشاره دارد و بیان میکند که نمی‌توان بیش از مقدرای که به دستگاهی انرژی داده می‌شود از آن انرژی (یا جرم معادل آن با روابط انیشتین) بدست آورد.
قانون اول ترمودینامیک در مورد جهت انتقال انرژی صحبتی نمی‌کند، و همانطور که انتقال انرژی از مثلا یک لیوان آب گرم به یک لیوان آب سرد را تایید میکند، معکوس این فرآیند را هم تایید میکند. ولی قانون دوم ترمودینامیک جهت اتفاق افتادن فرآیندها را بیان میکند، طبق این قانون انتقال انرژی از آب گرم به آب سرد کاملا طبیعی است، ولی انتقال انرژی از آب سرد به آب گرم به صورت خود به خودی، غیر ممکن است.
قانون دوم ترمودینامیک یکی از مهمترین قوانین جهان است که در همه جا از فضای کوانتومی گرفته تا کهکشان‌ها صادق است.این قانون در مورد انرژی‌های موجود در ابعاد کوانتومی هم صدق میکند و امکان استخراج انرژی مثلا خلا یا تونل زنی کوانتومی را از بین می‌برد.
در حقیقت برای ساخت دستگاه انرژی رایگان باید به دنبال شرایط و یا پدیده‌ای بود که قوانین ترمودینامیک را نقض کند.
دستگاه‌ها و یا سیستم‌های حرکت دائمی
به صورت تاریخی به دستگاه‌های انرژی رایگان “دستگاه حرکت دائمی” گفته می‌شود. این نام گذاری گیج کننده است چون امکان حرکت تقریبا دائمی وجود دارد ولی نمی‌توان از این حرکت انرژی رایگان استخراج کرد. به طور مثال زمین به دور خورشید دارای حرکت تقریبا دائمی است ولی اگر دستگاهی ساخته شود که بخش بزرگی از این انرژی را استخراج کند در حقیقت مدار گردش زمین به دور خورشید تغییر میکند و با افزایش استخراج انرژی، در نهایت زمین به داخل خورشید کشیده می‌شود.
در طول تاریخ طرح‌های بسیار زیادی برای دستگاه با حرکت دائم ارئه شده، ولی هیچ وقت دستگاهی ساخته نشده که بتواند حرکت دائمی داشته باشد. مهم نیست از وزنه، آهنربا و یا سایر مواد استفاده شود، ساخت دستگاه حرکت دائمی به دلیل قوانین ترمودینامیک غیر ممکن است.
نابودی جهان با انرژی رایگان
اگر انرژی می‌توانست از هیچ به وجود آید در جهانی به این بزرگی و با قدمت بیش از 13 میلیار سال در نهایت این اتفاق می‌افتاد. هر شرایط پیچیده و عجیبی که یک مخترع بتواند بر روی زمین برای جوشش انرژی از هیچ به وجود آورد به شکل قوی‌تری در ستاره‌ها، سیاه‌چاله‌ها و سیارات اتفاق می‌افتد. با افزایش سن جهان احتمال اتفاق نیفتادن این شرایط در حد صفر است و با نبود قوانین ترمودینامیک که این جوشش انرژی از هیچ را مهار کنند، انرژی می‌تواند در حد بی نهایت به وجود آمده و جهان را در خود ببلعد. پس در صورتی که انرژی رایگان امکان‌پذیر باشد نباید جهان وجود می‌داشت. در حقیقت وجود جهان اطراف ما مدرکی است بر رد امکان جوشش انرژی از هیچ.
به صورت منطقی افرادی که به انرژی رایگان اعتقاد دارند باید به وجود نداشتن جهان هم اعتقاد داشته باشند.
طبقه بندی دستگاه‌های انرژی رایگان
دستگاه‌های انرژی رایگان را می‌توان بر اساس قانون ترمودینامیکی که نقض می‌کنند طبقه بندی کرد.
دستگاه‌های انرژی رایگان نوع اول
دستگاه‌های نوع اول، قانون اول ترمودینامیک را نقض می‌کنند، به این معنی که بیشتر از مقداری که برای حرکت خود نیاز دارند انرژی تولید می‌کنند (مثلا فرض کنید یک دستگاه به صورت خود به خودی می‌چرخد). اکثر دستگاه‌های انرژی رایگان طراحی شده در قرون وسطی تا دوره رنسانس در این گروه قرار می‌گیرند. این دستگاه‌ها متعلق به دوران قبل از کشف قانون اول ترمودینامیک هستند، پس از کشف قانون اول چون از نظر علمی تولید انرژی با چنین دستگاهی رد شد، توجه به دستگاه‌های نوع اول هم کاهش پیدا کرد.
یکی از مثال‌های مشهور این گروه، “چرخ باسکارا” نام دارد که در قرن 12 میلادی و توسط این ریاضی‌دان هندی طراحی شد. در این چرخ، محفظه‌هایی برای پر شدن با جیوه در نظر گرفته شده است که باعث چرخش چرخ می‌شود. در شکل زیر، قسمت‌های سیاه رنگ فلز جیوه هستند که باعث چرخش چرخ در جهت خلاف عقربه‌های ساعت می‌شوند. این طرح (وزنه‌های نابالانس) در قرون وسطی مورد توجه بود و طرح‌های مشابه زیادی با گوی فلزی و سایر انواع وزنه‌ها ارائه شد. هیچ کدام از این طرح‌ها در حقیقت کار نمی‌کنند.
دستگاه‌های انرژی رایگان نوع دوم
دستگاه‌های نوع دوم، قانون دوم ترمودینامیک را نقض می‌کنند، به این معنی که آنتروپی کل مجموعه را کاهش می‌دهند. معروفترین مثال‌های این گروه شیطانک ماکسول و “چرخ براونیان” هستند. مطابق شکل زیر یک محفظه پر از گاز داریم که از وسط جدا شده و یک دریچه روی آن وجود دارد. این دریچه توسط “شیطانک” باز و بسته می‌شود. شیطانک به مولکولهای سریع‌تر اجازه می‌دهد به بخش B بروند و مولکولهای کندتر به بخش A. به مرور زمان و با جمع شدن ذرات سریع‌تر در بخش B، باید دمای بخش B بالاتر از بخش A باشد و این پدیده به معنای کاهش آنتروپی سیستم و در نتیجه نقض قانون دوم ترمودینامیک است. مشکل این طرح اینجاست که برای اینکه شیطانک سرعت ذرات را بداند باید آنتروپی مجموعه را افزایش دهد.
طرح‌های مشابه دیگری نیز برای مقیاس کوانتومی ارائه شده مانند استفاده از انرژی حالت خلاء، ولی مسئله اینجاست که انرژی حالت خلاء در همه جا مقدار یکسانی دارد. قانون دوم ترمودینامیک به خوبی پدیده‌های کوانتومی را توجیه میکند و به همین دلیل از این فضا نمی‌توان انتظار تولید انرژی رایگان داشت. در واقع از هیچ فضایی نمی‌توان چنین انتظاری داشت.
دستگاه‌های انرژی رایگان نوع سوم
سیکل کارنو که توسط “سعدی کارنو” در قرن 19 میلادی طراحی شد، مهمترین ماشین حرکت دائمی است. طرح کارنو یک دستگاه متشکل از سیلندر، پیستون و منابع با دمای بالا و پایین است. در حالت ایده آل چرخه کارنو قابل معکوس‌‌سازی است و می‌تواند انرژی از دو منبع با دمای متفاوت استخراج کرده و دوباره به آنها برگرداند. ولی در این حالت ایده آل نیز میزان انرژی ورودی و انرژی خروجی برابر و مقدار انرژی استخراجی برابر با صفر است.
سیکل کارنو در حالت ایده آل قوانین ترمودینامیک را نقض نمی‌کند و به همین دلیل این گروه دستگاه‌ها، دستگاه‌های انرژی رایگان نوع سوم نامیده می‌شوند. دستگاه‌های نوع سوم سعی نمی‌کنند انرژی تولید کنند، آنها فقط می‌خواهند برای همیشه به حرکت (یا چرخش) ادامه دهند.
در نگاه اول به نظر می‌رسد اگر تمام نیروهای خارجی، اصطکاک و تلفات انرژی را حذف کنیم، هر دستگاهی می‌تواند برای همیشه به حرکت خود ادامه دهد. در حالت ساده‌تر طبق اصول کلاسیک، یک چرخ بدون اصطکاک که در خلاء می‌چرخد باید برای همیشه به چرخش خود ادامه دهد، یا یک سیاره که به دور یک ستاره می‌چرخد باید برای همیشه به این چرخش ادامه دهد. ولی این چرخش دائمی اصولا غیرممکن است، مکانیک کوانتوم جلوی چرخش دائمی را می‌گیرد.
طبق اصل عدم قطعیت هایزنبرگ، در هر چیز متحرکی ذرات داخلی نوسان کرده و مقدرای اصطکاک و گرمای داخلی تولید می‌کنند. حتی اگر این گرما در داخل سیستم بازیابی شود، دیواره‌های این سیستم (حتی با بهترین عایق) تشعشع کرده به آرامی انرژی از دست می‌رود. همچنین تشعشع گرانشی هم به آرامی انرژی را از سیستم خارج میکند و در نتیجه بهترین نوع ماشینهای حرکت دائمی هم به آرامی به طرف سکون می‌روند.
با یک جستجوی ساده در گوگل به هزاران ویدئوی انرژی رایگان خواهید رسید. دلیل این تعداد بسیار زیاد چیست؟ چرا خیلی‌ها ویدئوهایی از دستیابی به انرژی رایگان منتشر می‌کنند؟
قطعا به کاشف انرژی رایگان نوبل فیزیک داده خواهد شد. ولی چرا هیچ کسی سعی نمی‌کند نوبل فیزیک بگیرد؟ چرا همه سازندگان دستگاه‌های انرژی رایگان فقط ادعاهای خود را بدون توضیح واقعی و علمی منتشر می‌کنند؟
بشر مدرن هر جایی که خود رفته یا وسیله‌ای فرستاده، همواره درگیر مسئله انتقال برق (و یا تولید آن) در محل مصرف بوده است. پس چرا با وجود این همه مشکل هیچ وقت از انرژی رایگان استفاده نمی‌کند؟
در هنگام بررسی درستی و واقعی بودن دستگاه تولید انرژی رایگان به چه چیزی باید توجه کنیم؟ فریب این دستگاه‌های ادعایی کجاست؟
خودروی آبسوز ایده بسیار دوست داشتنی و جالبی است و دائما افرادی هستند که ادعا می‌کنند خودروی آبسوز ساخته‌اند. آیا واقعا خودرویی که با آب کار کند قابل ساختن است؟
استفاده از فلایول برای تولید انرژی رایگان ار روش‌های بسیار معمول دستگاه‌های انرژی رایگان است که به خاطر سادگی طرح و وسایل مورد نیاز مورد توجه پژوهشگران زیادی است. ولی آیا با این روش می‌توان به انرژی مازاد دست یافت؟
